Forum LFM&A

Aiken

Łaaaaaaaa! :hamster_bigeyes:

Czuję się zaszczycony :hamster_smile:

No to wzorując się na Noni i w odpowiedzi, również z dedykacja: Dla Abi, Chan'a, Noni i Pandy:

Przyjaźń, nie trwoga,
To jest dobra droga,
Podążać nią trza,
I każdy egzamin się zda,
Trzymać się razem,
Próbować raz za razem,
To co najwytrwalsze,
To co najwytrzymalsze,
Zawsze będzie,
I nikt nie będzie w błędzie,
Zawsze za plecami krycie,
I tak naprzód, przez życie!

I tak o Fandomie:

Trochę kłótni no i zgrzyty,
Ale każdy z każdym zżyty,
Trochę smutku, więcej radości,
W naszych głowach na spotkaniach gości,
Jedni głośno, inni cicho,
Pal ograniczenia licho,
Tam spokój, tu szaleństwo,
Ale żadne z tych to nie błazeństwo,
Banan na twarzy,
Każdemu nie raz się zdarzy,
To co robi Fandom z ludzi,
Mego zdziwienia już nie budzi.
:hamster_XD:

Copyright to Rozhahany Aiken :hamster_smile:

noni

@Aiken dzięki za dedykacje czuje się zaszczycona. :hamster_XD:

Arigato

Changel

I ja dziękuję wam obojgu Very Happy

. Jak przyjdzie wena to i ja cos popiszę.

Luchianka

Mnie przyszła emo-haiku wena na Aikena:

Nikt mnie lubi
Fandomowe relacje
Mnie Zabijają

i radosna wena na zwykły wiersz

Dziwność chłodu z pierwszego widzenia
Ciepło lojalne głębokiego wnętrza
Burzą niezrozumienia smutna
Wiatrem uśmiechu radosna
Mur niedostępności i strachu buduje
Obraz początku swego rujnuje
Gdy źle na sercu czuje
Uciekać próbuje
Czas tylko zalety swe pokazuje
Kwiatem co powoli pąki rozwija
Klejnotem,którego przypadkiem się odkrywa
Dusza przeplatana przeszłością
z snów marzeń teraźniejszością
Świat jest grą ludzkich złudzeń
Przypadkowych zdarzeń
Pismo przyjacielem samotności
Nadzieją dobra trwałości
Ten kto w siłę tych słów
Czapka pójdzie z głów

Aiken

Na mnie?

Za co...

Luchianka

Odejdź!Niech wspomnienia nasze
obrócą w sen gorzkich słów!
Zostawiam cię choć z żalem
,że wszystko obróci w zapomnienie.
Pozwalam ci pójść wybraną ścieżką
,która rozdziela .Ty idziesz z słońcem
A ja w deszczu szukam ukojenia
Żałuje tego,że to już koniec
Pustką karmię smutne myśli
Skradzione skarby duszy
Przepadające w ciemnościach

Idź!Teraz dystans!
Me osamotnienie,twoje uszczęśliwienie
Będę robić dobrą minę do złej gry
Kłamstw,Złudzeń,zdradnych marzeń
Wszystko stało się zbyt oczywiste
Gdybym mogła o cofnąć czas
Nigdy nie cierpiałabym tak mocno!
W blasku ranka stanę się zwykłą różą
,która w jasności księżyca była wyjątkową
Wierzę,że ponownie dla niej nadejdzie
Nowy Mały Książe z dalekiej planety
Zwanej też bliskością uwielbienia dusz

Sayuri

Ostatnio musiałam napisać pracę dodatkową o dojrzewaniu .. cóż .. byłam przerażona ponieważ napisałam pierwszy poważny wiersz w moim życiu.

"Odpowiedź"

Kim jesteś?
Kim będziesz?
Często zadajesz sobie to pytanie,
Odpowiedź jest daleko,
Tak daleko, że nie możesz jej dostrzec,
Patrzysz pod słońce,
Mrużysz oczy,
Szukasz wszędzie:
U idoli, koleżanek, znanych osób,
Tak nic nie znajdziesz,
Cokolwiek robisz naśladując innych,
Nie będzie Twoje,
Nie będzie z serca,
... Odpowiedź jest daleko,
Jest w Tobie,
Wystarczy się wyciszyć,
I po nią sięgnąć,
Dlaczego to takie trudne?
Dlaczego tak trudno to dostrzec?

Co chwilę się zmieniasz,
Jesteś rozdarty pomiędzy beztroskim, błękitnym dzieciństwem a uporządkowaną dorosłością,
Często nie da się za tym nadążyć,
Ale co poradzić?
Kim jesteś?
Sobą,
Kim będziesz?
Możesz być kimkolwiek zechcesz.

Może nie jest to jakieś wybitne dzieło, ale jak na czternastolatkę to chyba przejdzie ;3

Czytam wasze wiersze i jestem pod wielkim wrażeniem każdego z nich. Szczególnie zaskoczył mnie Aiken i Midori. Nigdy nie przypuszczałam, że Aiken pisze wiersze i to jakie ^.^

@Aiken: pokazałam wiersze twoje wiersze mamie (łaa bój się)
Ale na serio to bardzo jej się spodobały. I teraz chodzi po domu i się śmieje :hamster_XD:

Aiken

gothic_lolita

bardzo życiowo i czerstwo piszecie, wszystko jest takie rzeczywiste i bliskie - mi tam się tak nigdy nie udaje, eh

mam tyle swoich wypocin, że nie wiem czym by tu Was zgorszyć... tak to czytam na swym blogu - matko, jakie to wszystko denne

Przy oknie
zauważyłam kogoś przy oknie
stała niewypowiedzianie samotnie
stłamszona szarością błękitu nieba
widziałam jak wciąż szuka słońca
a odtrąca wyciągnięte ręce
nie potrafi - zawieszona obok firanki
otulona sznurem
chowa się w za dużym swetrze cynizmu
zgorzkniałą z poranną kawą
bo szara codzienność znów zabolała
takie odświętne cierpienie

odwróciłyśmy wzrok
lustro

10.2008

Luchianka

Nijiro no sekai~For You my dear silent boy~

Na niebie rozdzielonym czasie
Portal mgielny pojawił
Wiem,że przez chmury rozdzielone
Ramiona okruszek miłości trzyma
Nie zjednoczą w jednej myśli
Choć kochają nadal w ciszy

Znają kolor ciepły i chłodny
Świat w nich swój dzieliły
Nikt nie zna bólu niemożliwości
Nie wracają do przeszłości
Zrzekły uczucia silnego
Dla dystansu bliskiego

Pragnęłabym zagubionemu
Łukowi na życia horyzoncie
Pomóc osiągnąć szczęście
Ale czy rzadki cud anioła
Pokaże mi tą drogę
Czy powie,że błędnie myślę?

gothic_lolita

widzę, że próbowała nadać rytm, melodyjność - wyszło bardzo oryginalnie
nie wiem czy tam miało być, ale nie tworzy mi to spójnej całości, jakieś takie pourywane, wyrzucone, dużo ekspresji

Wieczorem...

noc
zakrywa świat odkrywając
demony
karmią się one mą ciemnością
ich twarze ociekają ohydnie strachem
napawają obrzydzeniem
brudnymi szponami
rozdzierają wciąż świeże rany
nie pozwalają zatamować krwi

noc
w szlamie brudzie ciemności
w bagnie niedorobionej duszy
i wiary-bez-wiary
wybieram z szaleństwem obłęd
samotność trwa ze mną w uścisku

boję się
umieram każdego wieczora
w tuż-przed-zaśnięciu
nie mogąc dotykać znów życia

łapię księżyc za ramię
nie popatrzy sobie na
CZŁOWIEKA

Luchianka

U ciebie jak widzę ,że nadałaś nocy mroczny klimat niczym z horroru.

gothic_lolita

tak to jest jak ma się szaleńczą depresję ;/ niektórych rzeczy nie pamiętam jak pisałam, w takim stanie byłam (no i dlatego takie dziadowskie )

Tylko

kiedy wszystko tak boli
stłamszona w ciemności zimnej nocy
coś mnie otacza
popycha
osacza
trwa ze mną w morderczym uścisku
ciągle na krawędzi ciągle spadając
Szaleństwo?
to Ty?
rozrywasz
lecz nie pozwalasz się złamać
zabijasz
lecz nie pozwalasz umrzeć
dusisz ściskając mój oddech w gnijącej dłoni
jesteś brudne i odrażające
ale
nie mogę wyrwać się z Twych płomiennych ramion
ciało staje się cholerna granicą
czymś niewypowiedzianie namacalnym
obrzydliwie świadomym
Cierpienie?
co to jest?
już nie wiem
może tylko złudzenie
kolejne
zmysły są tak wrażliwe
chore
patologia mojego jestestwa mnoży pytania
setki tysiące
nic już nie wiem oprócz tego że
duch nie może się wyrwać
skazany na koniec świata
i tyle śmierci w krótkich mgnieniach

noni

@gothic_lolita wysyłałaś może kiedyś swoje wiersze na konkurs ?

***
Czarny kot przemykający nocy cień.
Gwiazd, nocnych latarni blask.
Mlecznobiały puch, białej sukni tren
osnuwa ciemną uliczkę.

Miasto śmierci, błyszcząca
czarna perła, zapomniana
przez Boga, w całej jasności świata
Gdzie cień minionych dni, nie zna
spokoju wciąż szukając swojej oazy

Idąc spokojnie ulicą,
nie czuje już zupełnie nic.
W pamięci swej staram się
zatrzeć ślady tego
co dawno minęło.
I straciło na zawsze.
magiczną swą moc.